Punktualnie, w samo południe podpalono drewno umieszczone wewnątrz murowanej konstrukcji.

Pomysł odtworzenia jedynej w okolicy retorty powstał w 2011 r. z inicjatywny Nadleśniczego Ryszarda Łopusiewicza. Jak możemy dowiedzieć się ze wspomnień emerytowanego szefa naszego nadleśnictwa, retorty pochodzą sprzed  II wojny światowej ,a uzyskany tutaj węgiel służył  do napędzania silników .
Dlaczego właśnie to miejsce? Wydaje się ,że jedynym racjonalnym wytłumaczeniem była bardzo duża dostępność  odpowiedniego surowca drzewnego. Węgiel drzewny powstaje z drewna liściastego, najlepszy jest dąb i buk,  a tutejsze  lasy bogate są zwłaszcza w ten pierwszy gatunek .

Historię tego miejsca przypomniał nam emerytowany leśniczy Eugeniusz Wypych.
- O istnieniu tego miejsca dowiedziałem się od mego ojca, który był tu Leśniczym. Dziś to miejsce jest zupełnie inne niż kilka lat temu. Wokół rosły świerki i czeremchy, a miejsce nie wyglądało jak typowy las. Nadleśniczego nie trzeba było długo namawiać.  Szef postanowił odbudować i zrekonstruować  jeden piec, a drugi tylko "wyciągnąć" i pokazać jego wnętrze, bez konieczności wchodzenia do środka.  Zrobiliśmy porządek, postawiliśmy drewniany ławo stół i kosz na śmieci . 

Jak wygląda proces wypalania? Piec szczelnie załadowany jest około 10 metrami przestrzennymi drewna, najczęściej to dąb oraz buk, pochodzący z okolicznych lasów. Drewno nie może by za suche .

 Na górze jest metalowa czapa ,która w początkowej fazie jest odsunięta, powstaje w ten sposób charakterystyczny ciąg powietrza. Po około 2 godzinach przykrywamy metalową pokrywę , a dym uchodzi przez kominy. W ten sposób możemy kontrolować proces wypalania. Sam proces trwa nawet do pięciu/sześciu dni, a doświadczonemu znawcy- smolarzowi kolor dymu wskazuje moment wygaszenia pieca. Odbywa się to poprzez całkowite odcięcie dopływu tlenu.

Po kilku dniach można otworzyć piec, w którym powinno być około 500-600 kg węgla drzewnego.